Dus ik heb 2 jaar gewacht en meer dan 13 duizend kilometer afgelegd om terug te gaan naar het Northern Territory en een ander deel van Kakadu National Park te verkennen. Echter is dat laatste er niet van gekomen. Wat 2 jaar geleden één van mijn high lights was, werd dit keer een kleine (oké, wel een hele kleine) domper. Met dank aan Wayoutback werd ik herinnerd aan waarom je vooral GEEN tours moet doen, maar er juist alleen op uit moet gaan. Uiteraard hebben we er het beste van gemaakt, want Kakadu zelf blijft zo’n bijzondere plek. Mijn advies is daarom simpel: Kaka-do-it-yourself!
Kaka-don’t
Nou wil ik niet gelijk alle tours afkraken dus laat ik voorop stellen dat mijn ervaring in WA met Kimberley Wild erg goed bevallen is. Misschien had ik hierdoor wel iets te hoge verwachtingen, dat kan. Ik wil ook niet zeggen dat het een totale verspilling van mijn tijd is geweest, want Kakadu is dat nooit, maar als ik dit van te voren had geweten, had ik die 3 dagen waarschijnlijk anders besteed. Eigenlijk begon het al toen mij verteld werd, dat mijn oorspronkelijke tour geannuleerd was en ik op een willekeurige andere tour gezet was, om een bus te vullen en zo de organisatie (Wayoutback) geld te besparen. Buitengewoon schandalig! We waren op dat moment al onderweg. Je kan je voorstellen, dat dit even rauw op je dak komt als je zo naar een trip hebt uitgekeken en alles tot nu toe bijna te perfect voor woorden is geweest. Mijn medereizigers in ieder geval wel. De tourguide als je het mij vraagt niet. Het tonen van enige vorm van begrip was ver te zoeken. Ze had op zijn minst kunnen zeggen: ‘goh wat vervelend’. Maar zelfs dat was te veel gevraagd. Ah fijn, we zijn nou eenmaal al onderweg en er is op het moment weinig wat we er aan kunnen veranderen. Accept what we can’t change (voor nu). Als de tourguide dan een stopwoord blijkt te hebben, wordt het toch allemaal een stuk lastiger. ‘Or that sort of thing’ na letterlijk elke uitleg. Heel irritant! Ik was niet de enige, die mij begon af te vragen of ze überhaupt wel wist waar ze het over had. Can it get any worse? Oh yes it can! Maar laat ik jullie dat besparen. Goed, we kunnen er alleen nog maar om lachen. Gelukkig zitten er tussen de 17 andere reizigers een aantal gezellige mensen, die de humor van dit alles ook kunnen inzien. Dag 2 was iets minder waardeloos, omdat het park mij herinnerde aan de reden waarom ik er zo graag terug wilde komen. Alhoewel, de hele dag rotsschilderingen bekijken en vervolgens 3 uur lang vogels en krokodillen spotten in de volle zon, toch ook niet echt ideaal was. Leuk hoor, begrijp mij niet verkeerd. Ik ben best geïnteresseerd in cultuur en wildlife, maar de hele dag gaat mij op een gegeven moment een beetje vervelen. Bovendien heb je in die hitte toch ook behoefte aan een verfrissende duik in één van de waterpools die Kakadu rijk is (mits dat is toegestaan). Wie ooit in Kakadu is geweest, weet dat we er zoveel meer van hadden kunnen maken. Dag 3 heeft voor de overige reizigers een hoop goed gemaakt. Ik begrijp waarom. Jim Jim Falls en Twin Falls zijn indrukwekkend. Al had ik deze plekken al een keer gezien, het was nou ook weer niet het einde van de wereld om hier nog een keer te mogen zijn.
We zijn ook nog een ochtend in Lichtfield geweest, om de marathon te lopen. Leuk park met watervallen waar je heerlijk een aantal uur kunt vertoeven. Wangi Falls is er één van. Dit is een heilige plek voor met name vrouwelijke Aboriginals. Een duik in de waterhole schijnt ons vrouwen namelijk geluk te brengen. Ik hoop dat die paar minuten voor mij voldoende zijn geweest. Meer tijd hadden we namelijk niet, omdat we een boottocht moesten halen, die uiteindelijk niet ingeboekt bleek te zijn. Dus… Besluit je ooit naar Noord Australië af te reizen om Kakadu en/of Litchfield te bezoeken. Persoonlijke tip: never nooit met Wayoutback!
Kaka-Do
In mijn vorige blog Overwin je angsten en ontdek het noorden heb ik al verteld waarom Kakadu zo bijzonder is. Als je niet gewend bent door de wildernis te reizen dan is het misschien wel spannend, maar ik heb er achteraf spijt van dat ik de gok niet gewoon gewaagd heb. Kom je er voor het eerst en reis je alleen is een tour misschien wel de meest verstandigste keuze. Gelukkig is Wayoutback dan niet je enige optie! Nou heb ik inmiddels wel wat ervaring, maar zelfs voor een stadsdiva met een lichtelijke smetvrees en een fobie voor alles wat beweegt of geluid maakt, is het do-able. Onderschat het zeker niet, maar overschatten is nou ook weer niet nodig. Bereid je goed voor en laat in ieder geval altijd iemand weten wat je plannen zijn.
Begin in Darwin en huur een auto, het liefst een 4WD als je Kakadu op z’n best wilt meemaken. Vanuit Darwin rij je richting de Adeleide River voor een Jumping Croc Cruise. Dat is leuk, geloof me! Daarna volg je de weg richting Kakadu National Park. Begin bij één van de visitor centers om een entree kaartje te kopen en te kijken of er eventueel wegen zijn gesloten, wegens weersomstandigheden of culturele redenen. Hier vind je ook informatie over rondleidingen die plaats vinden, voor als je geïnteresseerd bent om deze bij te wonen. Zo krijg je wat meer inside informatie over hetgeen je ziet. Eén van de pluspunten (want die zijn er ook) van het bijwonen van een tour. Trek minimaal 3 volle dagen uit om het hele park op je gemak te verkennen. Kakadu heeft verschillende accommodaties waar je kunt verblijven. Bezoek Ubirr voor de vele rotstekeningen en het prachtige uitzicht over het park. Nourlangie, Jim Jim Falls en Twin Falls mag je ook niet overslaan. Kakadu heeft nog meer bijzondere plekken die een bezoekje waard zijn, maar die staan bij mij dus ook nog op mijn bucketlist. Ach, het is een excuus om er ooit nog eens terug te gaan. Driemaal scheepsrecht!
– The Grumpy Cat