Reizen is over het algemeen heel fijn. Toch is het niet altijd alleen maar rozengeur en maneschijn. Soms heb je weleens een tegenvaller of van die momenten, die niet aan je verwachtingen voldoen. Zelfs die roze bril kan daar niet altijd tegen op. Soms pis je nou eenmaal gewoon naast de pot. Maar zoals met alles in het leven, moet je proberen er het beste van te maken! Al is dat af en toe best moeilijk.
Tegenvaller nummer 1
Als reiziger in een vreemd land ben je al snel een prooi voor oplichterij. Het overkomt ons allemaal weleens! Je denkt een originele Balinese windvanger te hebben gekocht, maar thuis kom je er achter dat je exact dezelfde bij de Marskramer kunt kopen. Je denkt een lekkere oude fles port gescoord te hebben in Portugal, die bedorven blijkt te zijn. Miskopen, het geeft je soms een iets wat bittere na smaak. Vervelender wordt het, als je wordt bestolen waar je bij staat. Met name in de grote steden moet je goed op je spullen letten. Maar zelfs wanneer je denkt alert te zijn, kan het je toch overkomen. Het gebeurde ons in Rome, toen we heel relaxt dachten te picknicken in het park. Helaas liep dit iets anders af dan we gehoopt hadden, want voor we het wisten waren we een telefoon armer. Natuurlijk heb je dan, zacht uitgedrukt, flink de pest erin. Probeer het echter niet de rest van je vakantie te laten verpesten, het blijven uiteindelijk maar spullen. Al was het een enorme domper, Rome blijft één van de mooiste steden waar ik geweest ben. We komen er zeker nog eens terug (als we de mythe mogen geloven).
Tegenvaller nummer 2
Wie veel reist, is ook veel onderweg. Dat kan overigens heel leuk zijn. Vaak is het meer een noodzaak om van A naar B te komen. Vliegen is dan in principe de makkelijkste en snelste methode, maar ik vind het niks! Niet omdat ik vliegangst heb, maar gewoon dat stil zitten in die kleine ruimte met zoveel 100 andere vreemde mensen. Leuk is toch anders. Een uurtje naar London gaat nog wel, maar alles langer dan 3 uur gaat vervelen. Slapen kan ik niet, 9 van de 10 films heb ik vaak al gezien en ik heb een lichte vorm van smetvrees. Maar goed, we zingen het uit, het hoort erbij. Moeilijker wordt het als je in de buurt van kleine kinderen zit. Begrijp mij niet verkeerd hoor. Kinderen zijn leuk, maar niet alle kinderen zijn dat altijd. Naast iemand zitten die stinkt, is ook niet fijn. Nog erger is wanneer je tussen 2 stinkende mensen in zit. De één heeft een sterke zweetlucht, de ander stinkt naar zeik. Ik weet niet wat erger is. Als je geluk hebt, is er nog ergens een plekje vrij, maar soms ook niet. Dan is dat uurtje naar London toch ook best lang.
Gelukkig zijn de keren dat ik vertraging heb gehad op één hand te tellen. Een vertraging van hooguit een uurtje of 2 is nog te overzien, maar alles daar boven is vervelend. Ik kan het weten. Vanuit Aruba vertrok het vliegtuig in eerste instantie 5 uur later (vervelend, maar oké). Bij de pitstop op Curaçao moesten we ineens toch het vliegtuig uit. Nou is stranden op Curaçao niet zo onaangenaam, maar wel als je midden in de nacht een paar uur op het vliegveld moet wachten, met één droog bolletje brood (waar een tennisbal nog groot bij is), één flesje water en geen enkele vorm van duidelijkheid over wat er komen gaat. Dan wordt er na uren eindelijk verteld dat het vliegtuig niet meer zal vertrekken en word je verzocht je koffer bij de bagage hal op te halen. Er wordt een hotel voor je geregeld. Vervolgens moet je weer minimaal een uur in de rij staan, want er zaten nog meer mensen in het vliegtuig. De suikerspiegel is laag, de maag maakt geluiden die het nooit eerder gemaakt heeft, je voelt je naar en het enige wat je wilt, is naar huis. Ah fijn, omdat we één van de laatste waren, hadden we geluk. We mochten naar het Hyatt (kun je toch vertellen dat je er ook een keer geslapen hebt). Ontbijtje kregen we gratis dus daar hebben we flink van geprofiteerd. We doken daarna gelijk dat overheerlijke bed in. Nog geen 3 uur later zaten we als twee zombies weer recht overeind. Telefoon! ‘Over een half uur worden jullie opgehaald.’ Tha fuck?! We konden mee op de eerst volgende vlucht naar Nederland. 20 uur later dan gepland kwamen we dan toch aan op Schiphol. Nee, reizen is echt het allerleukste wat er is!
Tegenvaller nummer 3
We weten allemaal dat de wereld er net iets mooier uitziet wanneer de zon schijnt! Helaas hebben we het weer niet in de hand. Een paar dagen bewolking of hier en daar een bui, daar voelen we niks van. De kans bestaat echter dat de weersverwachtingen anders zijn dan je gehoopt had. Wij gingen eind april een week naar Sicilië. Op Sicilië is het namelijk (bijna) altijd goed weer. Dat klopt! Behalve die ene week toen wij er waren. Dat is toch even vies tegenvallen als je jezelf had ingesteld op een paar dagen zonnen bij het zwembad. Uiteindelijk hebben we meer van het eiland gezien. Bovendien was de Etna die week extra onrustig, wat wel erg bijzonder was. We hebben een fantastische week gehad met hier en daar toch nog een zonnestraal. Zelfs de bikini is nog een dag uit de koffer geweest. Je moet er het beste van maken. Accept what you can’t change!
In Engeland bezochten we Stonehenge (hoofdfoto). Het lag op de route naar Ierland. Het zonnetje scheen en we hadden nog zat tijd over. We kochten een veel te duur entree kaartje en namen het treintje richting het monument. Terwijl we in het treintje zaten, brak er een wolkbreuk uit. Het kwam met bakken naar beneden. Zelfs de paraplu hield het niet meer. Echt warm was het nou ook niet. Geloof mij, dan heb je er echt zo genoeg van hoor! Toen we de auto instapten, kwam het zonnetje weer door. Dood zonde!
Tegenvaller nummer 4
Al word je vaker aangenaam verrast, bestaat de kans dat je de plank mis slaat ook weleens. Een hotel zag er op dat plaatje best leuk uit, maar blijkt in werkelijkheid toch net even anders te zijn. Dat restaurant had zo’n gezellig druk terras, maar aan het goede eten lag dat zeker niet. Ja, dat gebeurt! Eén van de slechtste hotels waar ik ooit verbleef was Hotel Pennsylvania in New York. De enige pluspunten waren de prijs en locatie, maar daar is dan ook alles mee gezegd. Echt schoon was het niet en het interieur was sinds de jaren ’70 niet vervangen geweest. Leuk uitzicht? Forget it! We hadden by the way ook niet eens warm water! We waren ’s ochtends wel gelijk wakker. In Parijs hebben we bij Hotel du Vieux Saule ook niet echt comfortabel geslapen. Al zag het hotel er verder wel spik en span uit. De kamer was piep klein. Bovendien was het erg gehorig. We hadden in ieder geval wel warm water. Als het echt niet te doen is, kun je natuurlijk altijd vragen naar een andere kamer (indien beschikbaar) of annuleren en opzoek naar een ander hotel. Aan de andere kant, wat ben je nou echt op je hotelkamer? Nachtrust en warm water zijn daarentegen wel vrij belangrijk.
Al hebben we in Parijs verder onwijs goed gegeten, aten we bij Le Cavalier Bleu aan het Centre Pompidou heel slecht. De ober was vriendelijk en het terras zat vol, maar schijn bedrieg. Ik bestelde een lekker stukje biefstuk met haricoverts. De kok presteerde het echter om de biefstuk (rare gebakken) zo droog als een kurk te laten smaken. De haricoverts hadden aan de kleur te zien zo uit blik kunnen komen en waren zo slap dat ze van ellende uit elkaar vielen. Ik weet dat sommige mensen hun boontjes graag zo eten, maar mensen: dat hoort niet! De wijn was wel aardig. Het aller aller slechts ooit at ik in Ierland. Het land staat niet bepaald bekend om de culinaire keuken en dat heb ik geweten ook! Bij het café van The Grand in Tralee bestelde ik Cannelloni met spinazie. Toen ik een hap nam, had het een aparte smaak. Het klopte niet. Na de derde hap, begon ik te kokhalzen. Nee! Dit is iets heel anders dan ik verwacht had. Het bleek kaneel te zijn. Pasta met kaneel, dat kan nooit goed zijn. Misschien had de kok zich vergist en het verkeerde potje gebruikt. De serveerster ging het even navragen. Nee hoor, dat hoort zo. Kaneel in je Cannelloni? In Italië zou je de keuken nooit meer in mogen. Het enige wat ze mij konden aanbieden was een gratis toetje. Daar had ik nou echt nog trek in..
If traveling was free, you’d never see me again!