Bali memories

 

In 2006 maakte ik voor het eerst echt een verre reis. Het is misschien niet de meest bijzondere reis geweest, maar het is DE vakantie, die de drang om meer van de wereld te zien bij mij heeft los gemaakt. Naast de vele cultureel verantwoorde vakanties naar Italië met paps en mams, had ik als tiener alleen nog maar van die zon-zee-strand-en-stap-vakanties gehad aan de Costa del Sol. Dat je een dagje Barcelona aan doet, maar alleen de h&m ziet. Leuk hoor, maar doodzonde! Bali had ook van die zon-zee-strand-en-stap-momentjes, maar was zoveel meer dan dat.

Mijn voorouders komen uit Indonesië en naarmate ik ouder werd, nam de nieuwsgierigheid toe. Bovendien zijn mijn opa en oma helemaal weg van het eiland dus toen mijn ouders besloten een vakantie naar Bali te boeken, besloot ik samen met een vriendin mee te gaan! We hebben het er nog over. ‘Weet je nog, die keer op Bali?’

PICT0868

Toen we meer fooi gaven dan dat het eten kostte
Leuk dat buitenlands geld, maar je moet continu blijven opletten. Zeker in het begin is het even wennen, maar al snel raak je eraan gewend. Wij ook. Althans, dat dachten we. Na (net als voorgaande avonden) heerlijk te hebben gegeten, vroegen we om de rekening. Het kostte uiteraard geen drol in vergelijking met wat wij gewend zijn en de mensen zijn er aardig. Dus laten we naar boven afronden, dan geven we iets meer dan 10% fooi maar wat maakt het uit?! ‘Laat de rest maar zitten’, zeiden we. Toch kwam de ober terug. ‘Nee nee, het wisselgeld is voor jullie’, herhaalden we. We vonden al dat de man ons raar aankeek en toen we de deur uitliepen kwam de rest van de bediening ons ook nog eens uitzwaaien. ‘Wat zijn het toch aardige mensen he die Balinezen’, dachten we nog. Aangekomen op de hotelkamer telde we even na hoeveel geld we nog over hadden en of het al nodig was om bij te pinnen. ‘He? dat is raar.’ Bleek nou, hadden we geen 10 maar 100% fooi gegeven.
Dit was overigens niet het duurste etentje van de vakantie. We zijn ook nog bij KU DE TA geweest, op aanraden van Chris Zegers (3 op reis). In Jimbaran kun je voor wat minder trouwens ook lekker eten, bijvoorbeeld op de vismarkt. Maar het allerlekkerste hebben we gegeten bij Diny. In een garagebox met één tafeltje, waar je een dag van te voren via het menu een bestelling kan doen. Na de hele dag in de keuken te hebben gestaan, keek ze toe hoe wij van haar kookkunsten genoten. Ze hoefde, bij wijze van, de borden niet meer af te wassen. Echt om je vingers bij af te likken!

Jalan Kartika Plaza, Gang Samudra
Ons hotel zat aan de Jl. Kartika Plaza Gang Samudra, een zijstraat aan de rand van Tuban en Kuta. Het straatje kent een reeks garageboxen waarin zich souvenirwinkeltjes, restaurantjes (waaronder die van Diny) en een beautysalon bevinden. Omdat we deze straat iedere dag wel 4 keer passeerden, leerden we de locals al snel kennen. Geweldige mensen! Natuurlijk proberen zij je wat te verkopen, maar mensen vinden het vooral leuk om een praatje met je te maken. We hebben er meerdere (voor)avonden doorgebracht. Buiten op de rand van de stoep onder het genot van een drankje, wat muziek, gezellig gezelschap van zowel locals als enkele andere reizigers en hier en daar een verdwaalde kakkerlak (maar ach, daar heb ik niks van). De mensen in deze straat en de fijne avondjes zijn mij eigenlijk het meest bijgebleven.

Tony & Mr. Morro
Wij zijn niet zo van de georganiseerde tours met hordes andere toeristen. Veel leuker is het om, als je dat aan durft, zelf een scooter te huren. Of, zoals wij, met een local het eiland te verkennen. Tony en Mr. Morro konden ons voor een leuk prijsje wel een privé tour geven. Tony, wiens zus in één van de souvenirwinkeltjes werkte, had nog wel een vriend met een busje. Geweldig! Waarschijnlijk wisten zij 9 van de 10 keer niet wat ze deden, maar we hebben uiteindelijk de meeste highlights en wat andere leuke plekjes bezocht. Bovendien hebben we enorm gelachen en nieuwe vrienden gemaakt. Ook niet geheel onbelangrijk!

DSCN0267   DSCN0216

PICT0927   PICT0928

Kuta Beach
Het is misschien niet het meest bijzondere stukje Bali, maar het staat bij mij zonder twijfel met stip op nr. 1. Weliswaar niet om de schoonheid, maar het zijn tenslotte de herinneringen die een plaats maken. Kuta Beach is het bekendste strand van Bali en door de vele golven geliefd bij surfers (en vele andere vakantiegangers). Heerlijk, om na een avondje stappen, een middag mensen te kijken vanaf je ligstoel onder de parasol. Zwemmen werd op sommige stukken afgeraden om ongelukken te voorkomen, maar zo nu en dan liepen mensen het water in om even af te koelen. Een enkele keer werd iemand door een golf getroffen, wat de nodige lachspieren bij ons losmaakten (leedvermaak, je kent het wel). Toch besloten wij, in verband met de hitte, ook even het water in te gaan. Tot aan de knieën, dat kan geen kwaad! Alleen even ons lichaam nat maken. Zo gezegd, zo gedaan. (Je voelt hem waarschijnlijk al aankomen.) Ja hoor! Jut en Jul waren nog geen minuut in het water en we wilde net terug keren, toen wij die ene golf even niet zagen aankomen. Als een stuiterbal spoelde we aan, maar door de stroming werden we weer een stuk teruggetrokken. Gelukkig hield ik, zonder daar over na te denken, mijn bikinibroekje vast (je zal die maar kwijt raken). Volkomen verdwaald stonden we op en keken we zoekend om ons heen. Waar zijn we? We keken elkaar aan en begonnen keihard te lachen. Zo hard, dat we er geen eens geluid bij konden maken. We wilde wat zeggen, maar de woorden kwamen niet uit de mond. Terwijl ik al lachend voorover boog, zag ik twee van die witte theezakjes. Ik ontdekte dat mijn bikinitop niet op z’n plek was blijven zitten. We waren al aardig gekleurd dus je kon precies zien waar deze gezeten had. Oeps! De tranen liepen over onze wangen toen de volgende golf ons trof. Daar gingen we weer! Met de ene hand greep ik naar m’n broekje (inmiddels vol met zand), met de andere naar m’n top. Als een stel zeehonden spartelden we het water uit. Helaas waren mijn ouders er niet bij om het vast te leggen. Het had een leuke geweest voor Lachen om Home Video’s. We waren in ieder geval wel goed afgekoeld.

Travel is the only thing you buy that makes you richer.

One Reply to “Bali memories”

  1. Oooohhh, wat heb ik een vreselijke heimwee.

Geef een antwoord